علل تکامل موجود فرازميني

طبق نظر دانشمندان فعالیت تمدنهای دیگر در فضا در هر مرحله‌ای از تکامل که
باشند، باید به وسیله مشکلات مربوط به تأمین انرژی محدود گردد. به عنوان
مثال ایجاد فرستنده رادیویی نیرومند برای برقراری ارتباط با موجودات
هوشمند دیگر در جهان، به وسیله فرستادن علائم در تمام جهات به انرژی عظیمی
‌نیاز دارد که می‌تواند موجودیت این تمدن را به مخاطره اندازد. به علاوه،
این طرح مستلزم تلاشهای فراوانی است، در صورتی یک تمدن می‌تواند از عهده
چنین طرحی برآید که آن را ضروری تشخیص دهد. بنابراین این مسئله هنوز در
دوره بررسی است. هیچ تمدنی در خارج از سیاره ما کشف نشده است و امیدی برای
کشف حتی یکی از آنها بسیار ضعیف است. مفهوم چنین جستجویی چه است؟ به گفته
پژوهشگر دانشگاهی، جی.آی. نان (G.I.Naon) از فرهنگستان علوم استونی، تحقیق
درباره مسئله تمدنهای فرازمینی به ما کمک می‌کند که به نحو بهتری به
مطالعه خودمان بپردازیم. بشریت در تکامل خود به مرحله‌ای قدم نهاده که بیش
از هر وقت، از وحدت خود با جهان آگاه است، او می‌داند قوانین فیزیکی حاکم
بر سیاره‌اش با قوانینی که بر بقیه جهان حکمفرماست، یکسان است.

امروزه
دانستن این قوانین بدین مفهوم است که بتوانیم وظیفه و کارمان را به طور
موثری طرح ریزی کنیم و آینده خود را بر مبنای اطلاعات علمی ‌پیش بینی
نمائیم. تحقیق درباره مسئله تمدنهای فرازمینی در سطح کنونی علوم طبیعی،
یکی از موثرترین راههای دست یافتن به هدفهایمان است. بطور کلی با تلاش
برای دانستن درباره امکان موجودیت تمدن‌های دیگر، درباره موجودیت خود در
فضا می‌آموزیم و تمدن خود را از چیزی که بازتاب این تمدن در آینه کیهانی
است، مطالعه می‌نماییم زمانی که بشر زمینی در علوم ارتباطات آنقدر پیشرفت
نکرده است که بتواند بیرون از محیط زیست خودش را ببیند و بتواند با آن
محیط رابطه‌ای برقرار کند صرفا به این دلیل نمی‌تواند بگوید در آن بیرون
هیچکس نیست چنین تفکری ناشی از نخواستن و نتوانستن و فرار از دانستن است
بلکه بهتر آنست که بگوید هنوز چشم و گوش بشر آنقدر قوی نشده‌اند تا آن
بیرون را ببینند و درک کنند اما واقعیت چیست؟ واقعیت این است که تکنولوژی
ارتباطات ما هنوز آنقدر پیشرفت نکرده که بتوانیم چهان اطرافمان را بفهمیم
در این راستا باید بگویم سرعت نهایی ارتباطات ما سرعت نور است که در مقیاس
فضایی تقریبا فاقد ارزش است چرا؟ چون در ارتباط با نزدیکترین ستاره یعنی
آلفا سنتائوری ارسال و دریافت یک پیام ما حدود نه سال وقت می برد اما در
همین حال اگر پیاممان را بخواهیم به سوی دیگری از کهکشان خودمان ارسال
کنیم هزاران سال وقت خواهد گرفت و طبیعتا چنین تکنولوژی در ارتباطات
فرازمینی نا کارآمد است و مثل این می ماند که ما بایستیم و همانند صدها
سال پیش فردی را از فاصله چند صد کیلومتری با فریاد زدنمان با خبر کنیم به
نظر شما آیا این احمقانه نیست پس در اینجا بهتر است تصور کنیم که موجودات
فرا زمینی پیشرفته پیامهایشان را فراتر از سرعت نور و با سیستم های
پیشرفته تر از ما به فضا می فرستند که ما به علت ندانستن این تکنولوژی
نسبت به آن کور هستیم و قادر به دریافت آن نیستیم کما اینکه همین حالا
ممکن است ما در معرض پیامهای بیشمار اینچنینی از فضا باشیم .