عنوان: F-14 در نيروي هوائي شاهنشاهي 15/3/2008, 9:11 am
F-14 در نیروی هوائی شاهنشاهی ایران / نیروی هوائی جمهوری اسلامی ایران
تنها کشور خارجی مسلح به جنگنده های F-14، امپراطوری ایران و نیروی هوائی شاهنشاه ایران بود. در اوایل دهه 70 نیروی هوائی شاهنشاه ایران (IIAF) در جستجوی جنگنده مدرن برای تضمین برتری هوائی بود. در پی تحقیقات مشخص شد که IIAF (نیروی هوائی شاهنشاهی ایران) بدنبال یک جنگنده قدرتمند با سیستم رادار قوی و تسلیهات دوربرد بوده است. بعد از بازدید رئیس جمهور بخت امریکا، نیکسون از ایران در سال 1972، به ایران آخرین تکنولوژی نظامی امریکا پیشنهاد شد و IIAF انتخاب خودش رو به F-14 Tomcat شرکت گرومن و F-15 Eagle ساخت مک دانل داگلاس (که الان شده بوئینگ) محدود کرد. در پی مذاکرات با پنتاگون و با در نظر گرفتن رادار AWG-9 و سیستم تسلیهاتی و همچنین موشکهای دوربرد AIM-54 Phoenix نیروی هوائی ایران Tomcat رو انتخاب میکنه. با دانستن انتخاب ایران، تقریباً یکسال بعد شرکت گرومن پیشنهاد رسمی خودش رو به "شاه" (فقید) ایران ارائه داد. و بالاخره یک نمایش رقابتی بین F-15 Eagle و F-14 Tomcat اجرا کردن. در پی نمایش پرواز هردو جنگنده برای شاهنشاه ایران در ژانویه 1974، ایران سفارش 30 فروند F-14 به همراه 424 سری مشک های AIM-54 Phoenix رو داد، پروژه "شاه پارسی" (Persian King) به ارزش 300 میلیون دلار آغاز گردید. تنها چند ماه بعد ایران 59 فروند F-14 و تعداد 290 عدد موشک AIM-54 Phoenix به این تعداد اضافه کرد. ایرانی ها 80 فروند F-14 و 714 عدد موشک فونیکس سفارش دادن، تعهد شرکت سازنده پشتیبانی قطعات و تعویض موتور و پکهای تسلیهاتی کامل و پشتیبانی و زیرسازی (بهمراه ساختن پایگاه بزرگ هوائی "خاتمی" در اصفهان - که الان شده پایگاه 8ام شکاری، شهید بابائی - من اینجا 3 ماه خدمت کردم ) در انتها به ارزش 2 میلیارد دلار تمام شد و این معامله در کل تاریخ معاملات خارجی امریکا به بالاترین رکورد تبدیل و ثبت شد.
سری اول F-14 ها در ژانویه 1976 رسید، با اصلاح و حذف مولفه های سری (سررررری) مربوط به اجزاء سیستم هدایت خودکار، اما با اضافه کردن موتورهای TF-30-414. در همان سال 12 فروند دیگر هم رسید، در این ضمن، آموزش اولین گروه خدمه ایرانی در آمریکا در حال انجام بود و یکی از اونها موفق شد در ارتفاع 50,000 پایی یک هدف پروازی را بوسیله یک موشک فونیکس منحدم کند. آزمایشهای تکمیلی دیگری در سال 1977 به انجام رسید، و در اکتبر 1978 دو جنگنده تامکت نیروی هوائی شاهنشاهی ایران با یک MiG-25 (اون موقع این هواپیما بهترین هواپیمای جنگی بوده که با اومدن F-14 و F-15 حال شوروی گرفته میشه) شوروی سابق روبروشدند که بر فراز سواحل ایران روی دریای خزر مشغول پرواز بود، این باعث شد که موسکو پروازهای مکرر خود را در مرزهای ایران متوقف کند (به این عمل میگن یه چیزی فنگ ).
تا اواخر سال 1978، 79 فروند از جنگنده های تامکت و 284 عدد موشک AIM-54 Phoenix (که 10 تاشون ATM-54A از نوع تمرینی (Training Rounds) بود) فرستاده شدن. تا 1979، تعداد 120 نفر خلبان و افسرهای ردگیری رادار (راستش با اصطلاحات نظامی خودمون زیاد آشنا نیستم) در امریکا و ایران تعلیم داده شدند و تعداد 100 نفر هم هنوز تحت تعلیم بودند. در همان زمان متخصصین فتی تعمیر و نگهداری در حال آموزش بوسیله Pratt & Whitney و Hughes برای موتورها و سیستم ههای خودکار و همچنین سیستم تسلیهات هواپیماهای تامکت بودن.
درپی سرنگونی شاه، رژیم آیت الله خمینی بیشتر قراردادهای نظامی رو با غرب کنسل کرد. محموله های بزرگ قطعات (بهمراه تعداد زیادی از رادارهای AWG-9، 40 عدد موشک AIM-54A و حداقل 20 عدد موتور) در امریکا به همراه آخرین فروند از تامکتهای سفارشی در قرار داد باقی ماند. از 80 فروند جنگندده های تامکت 79 عدد فرستاده شدند، آخرین فروند بخاطر تحریم ها به نیروی دریائی امریکا تحویل داده شد (Sad but true). بیشتر خلبانان تمرین داده شده F-14 و تکنیسین هاش، از ترس اتحام همکاری با رژیم شاه و زمانی که در امریکا بودند به نیروی دریائی ایلات متحده امریکا ملحق شدند (Again so sad, but true). تنها 2 خلبان از از خلبانهای تعلیم داده شده توسط امریکا تصمیم گرفتند که در ایران بمانند، ترس اونها درست بود و تعداد زیادی از نیروهای تعلیم دیده یا به زندان افتادن و یا توسط رژیم جدید اعدام و کشته شدند. سرانجام خیلی از خلبانهای F-14 از زندان آزاد شدند وقتی جنگ ایران و عراق آغاز شد. با استناد به مدارک موجود هیچ تکنیسین یا ماموری از امریکا اقدام به خرابکاری در جنگنده های F-14 نکرد قبل از خروج از ایران. اما خیلی از تکنیسینهای Hughes اقدام به خرابکاری در 18 موشک آماده استفاده AIM-54 کردند قبل از خروج اجباریشون از پایگاه هوائی خاتمی اصفهان، در فوریه 1979.
با بدتر شدن روابط امریکا و ایران، امریکا ایران رو مورد تحریمهای نظامی - تسلیهاتی قرارداد، که شامل توقیف تعداد زیادی قطعات جنگنده های غربی و همچنین تسلیهات دیگر هوائی ایران (مثل F-4 و F-5 و C-130 و هلیکوپترهای کبرا و وسایل حمل و نقل هوائی امریکائی) شد. گزارش های متفاوت از توانائی ایران برای فعال کردن قطعات و سیستمهای هواپیماهای تامکت و موشکهای فونیکس توسط IIAF به گوش میرسید. یعضی شایعات حاکی از این بود که تعداد کمی از موشکهای AIM-54 Phoenix که قبل از انقلاب به ایران فرستاده شدن، به شوروی توسط رژیم جدید فروخته شد، که شدیداً ممکنه موجب توفیق شوروی در ساخت موشکهای دوربرد مشابه، Vympel AA-9 'Amos' باشه. ممکنه شوروی برای جبران به ایران برای بکارگیری موشکهای فونیکس به ایران کمک کرده باشه. در پروژه "شاهین آسمان" (Sky Hawk)، ایرانی ها توانستند موشکهای سطح به هوا (Surface-to-Air) ساختن امریکا MIM-23 HAWK روی دوتا از تامکتهاشون به بهره وری برسونن. و در اقدامی مشابه IRIAF (نیوری هوائی جمهوری اسلامی ایران - نهاجا) توانست تامکتهای خودش رو به بمب های سری Mk.83 ساخت امریکا مجهز کند و اونهارو بصورت جنگنده-بمب افکن در جنگ بکار ببرد. همچنین گزارش رسید که حداقل خدمه یک F-14 بهمراه خود هواپیما به روسیه پناهنده شدن، که به دانشمندان روسی اجازه دستیابی و استفاده از تکنولوژی F-14 رو داد که موجب دستیابی اونها به سیستم های جدید راداری، موتور و سیستمهای خودکار شد. که ایرانی ها این ادعا رو تکذیب کردن و اصرار داشتن که این یک دستاورد بومی بوده!!!!